Αναρρίχηση

 

Αναρρίχηση είναι η δραστηριότητα εκείνη κατά την οποία ανεβαίνουμε σε βράχο, χιόνι ή πάγο με μεγάλη κλίση και για την προώθηση είναι αναγκαία η χρήση ποδιών και χεριών. Η δυσκολία μιας αναρριχητικής διαδρομής εξαρτάται από την κλίση του πεδίου, την ποιότητά του, αλλά κυρίως από το πλήθος και το μέγεθος των πιασιμάτων και των πατημάτων. Κατά την ανάβαση μπορεί να χρησιμοποιείται σχοινί που ασφαλίζεται σε ενδιάμεσες ασφάλειες (μόνιμες ή προσωρινές) με στόχο την προστασία από πτώση, αλλά μπορεί και να μην χρησιμοποιείται οπότε μια ενδεχόμενη πτώση θα οδηγήσει σε τραυματισμό ή θάνατο. Η συνήθης ομάδα αναρρίχησης αποτελείται από δυο άτομα, τους «σχοινοσυντρόφους».

 

Ελεύθερη αναρρίχηση

 

Η αναρρίχηση θεωρείται ελεύθερη όταν η προώθηση γίνεται μόνο με τα φυσικά πατήματα και πιασίματα του βράχου. Η χρήση του σχοινιού και του υπόλοιπου εξοπλισμού περιορίζεται μόνο στην ασφάλεια του αναρριχητή σε περίπτωση πτώσης. Στην ελεύθερη αναρρίχηση οι κίνδυνοι τραυματισμού είναι αυξημένοι και οφείλονται κυρίως σε λάθη του αναρριχητή.

 

Αθλητική αναρρίχηση

 

Η αναρρίχηση θεωρείται αθλητική όταν για την ασφάλιση του αναρριχητή χρησιμοποιούνται μόνιμες ενδιάμεσες ασφάλειες, που έχουν προτοποθετηθεί, χωρίς να απαιτείται η τοποθέτηση από αυτόν προσωρινών ασφαλειών. Οι μόνιμες δηλαδή ασφάλειες είναι αρκετές για να του προσφέρουν προστασία από τραυματισμό, σε οποιοδήποτε σημείο της διαδρομής και αν συμβεί μια πτώση. Θεωρείται η ασφαλέστερη μέθοδος αναρρίχησης, γι αυτό οι αναρριχητές που επιδίδονται σ' αυτήν πετυχαίνουν το μέγιστο της απόδοσής τους.

 

Μοναχική αναρρίχηση

 

Η αναρρίχηση θεωρείται μοναχική όταν ο αναρριχητής σκαρφαλώνει μόνο με τις δικές του δυνάμεις, χωρίς την βοήθεια ενός σχοινοσυντρόφου ο οποίος θα τον ασφαλίζει και θα τον ξεκουράζει σε κάποια τμήματα της διαδρομής. Η μοναχική αναρρίχηση μπορεί να γίνεται με χρήση ή χωρίς χρήση ασφαλιστικών μέσων και θεωρείται εξαιρετικά επίπονη και επικίνδυνη δραστηριότητα.

 

Τεχνητή αναρρίχηση

 

Η αναρρίχηση θεωρείται τεχνητή όταν ο αναρριχητής εκτός από τα φυσικά πατήματα και πιασίματα του βράχου χρησιμοποιεί και άλλα (μόνιμα ή προσωρινά) που ο ίδιος ή κάποιος πριν από αυτόν τοποθέτησε πάνω στον βράχο προκειμένου να μειώσει την φυσική δυσκολία της διαδρομής και έτσι να μπορέσει να την ολοκληρώσει. Η τεχνητή αναρρίχηση έχει μειωμένο βαθμό κινδύνου, χωρίς όμως να θεωρείται ότι εξαλείφεται εντελώς η πιθανότητα τραυματισμού επειδή η προώθηση γίνεται με τεχνητά μέσα.

 

Αναρρίχηση βράχου, πάγου, χιονιού και μικτή

 

Η αναρρίχηση παίρνει διάφορες ονομασίες ανάλογα με το μέσον πάνω στο οποίο σκαρφαλώνει ο αναρριχητής. Το μέσον μπορεί να είναι καθαρός βράχος (αναρρίχηση βράχου), καθαρός πάγος (αναρρίχηση πάγου), καθαρό χιόνι (αναρρίχηση χιονιού) ή, τέλος, να περιέχει βράχο και πάγο ή χιόνι (μικτή αναρρίχηση). Ανάλογα με το μέσον και τις ιδιαίτερες συνθήκες της ημέρας και ώρας της αναρρίχησης, προσαρμόζεται και ο εξοπλισμός προώθησης και ασφάλισης του αναρριχητή. Ακόμη και με χρήση ασφαλιστικών μέσων, θεωρείται το πιο επικίνδυνο είδος αναρρίχησης.

 

Αναρρίχηση με το σχοινί από πάνω (top-rope)

 

Σε διαδρομές χαμηλού ύψους χρησιμοποιείται πολλές φορές η τεχνική ασφάλισης top-rope όπου το σχοινί τοποθετείται από πριν σε μια μόνιμη ασφάλεια στην κορυφή της διαδρομής και έτσι, καθώς ένας αναρριχητής σκαρφαλώνει και ένας δεύτερος τον ασφαλίζει, σχεδόν μηδενίζεται η πιθανότητα τραυματισμού του από πτώση. Αυτή η τεχνική επιτρέπει σε αρχάριους αναρριχητές να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους χωρίς κίνδυνο τραυματισμού, αλλά και σε έμπειρους να δοκιμάσουν μια διαδρομή δυσκολότερη από αυτές που μπορούν κανονικά να σκαρφαλώσουν.

 

Αναρρίχηση σε πίστα

 

Η αναρρίχηση σε πίστα είναι η αναρρίχηση που διεξάγεται σε κλειστό χώρο όπου το πεδίο αναρρίχησης έχει κατασκευαστεί με τεχνητά πιασίματα και πατήματα βιδωμένα σε τοίχο. Αυτή η μέθοδος αναρρίχησης, έχει στενή σχέση με την αθλητική αναρρίχηση, αφού χρησιμοποιεί τις ίδιες μεθόδους ασφάλισης.

 

Bouldering

 

Το Bouldering είναι η αναρρίχηση σε πολύ χαμηλά βράχια ή ογκόλιθους (boulders). Λόγω του χαμηλού ύψους, γίνεται χωρίς καμιά χρήση ασφαλιστικών μέσων για προστασία από πτώση, αλλά πολλές φορές χρησιμοποιούνται στρώματα τοποθετημένα στο έδαφος προκειμένου να ελαχιστοποιηθεί η πιθανότητα τραυματισμού από πτώση ή, αν δεν υπάρχει στρώμα, κάποιος άλλος αναρριχητής στέκεται από κάτω με τα χέρια ανασηκωμένα και έτοιμος να βοηθήσει για μια ομαλή προσγείωση.

 

Αναρριχητικές διαδρομές

 

Οι αναρριχητικές διαδρομές είναι ολοκληρωμένες κάθετες διαδρομές πάνω στον βράχο που έχουν αρχή και τέλος, χαρακτηρίζονται από συγκεκριμένα περάσματα, μπορεί να έχουν σταθερές ασφάλειες ή σημεία για τοποθέτηση αφαιρούμενων ασφαλειών και απαιτούν συγκεκριμένα υλικά για την ανάβασή τους. Μια διαδρομή «ανοίγεται» από τους πρώτους που την σκαρφαλώνουν, οι οποίοι δημοσιεύουν το γεγονός με σκίτσο της γραμμής, περιγραφή της και φωτογραφία. Οι επόμενοι που την σκαρφαλώνουν κάνουν την «πρώτη επανάληψη», ενώ όλοι οι υπόλοιποι κάνουν μιαν απλή «επανάληψη». Ανάλογα με την τεχνική που χρησιμοποιήθηκε κατά το άνοιγμα της διαδρομής, αυτή χαρακτηρίζεται ως «διαδρομή βράχου», «χειμερινή διαδρομή», «διαδρομή πάγου», «αθλητική διαδρομή», κλπ. Για το άνοιγμα και την επανάληψη μιας διαδρομής, επικρατούν συγκεκριμένοι άγραφοι κανόνες μεταξύ των αναρριχητών, οι οποίοι ενδέχεται να είναι διαφορετικοί για κάθε αναρριχητικό πεδίο.