Σταθερά βάρη
Μην καταδύεστε μόνος-η, επιλέξτε τον καταδυτικό σας σύντροφο / ζευγάρι. Ποτέ μην καταδύεστε ταυτόχρονα με το σύντροφό σας. Ο δύτης ασφαλείας, προσέχει το σχοινί και παρακολουθεί το σύντροφό του που κινείται κατά μήκος αυτού συνεχώς. Τα ζευγάρια πρέπει να έχουν εκπαιδευτεί και να εφαρμόζουν με άνεση τεχνικές διάσωσης ελεύθερου δύτη (τουλάχιστον από τα 15μ). Να είναι ικανά για πρώτες βοήθειες, καρδιοαναπνευστική ανάνηψη κ.α. Μέλημα του δύτη ασφαλείας είναι: α) να συναντά το σύντροφό του όταν αναδύεται γύρω στα 15μ και να τον συνοδεύει (πρόσωπο με πρόσωπο) έως την επιφάνεια. Τα τελευταία μέτρα είναι και τα πιο κρίσιμα στην φάση της ανόδου. β) Γνωρίζοντας τα χρονικά όρια βουτιάς του ζευγαριού του (π.χ. 1’:30’’) την χρονομετρά από την αρχή της. Στο μισό του χρόνου αυτού (45’) αρχίζει να καταδύεται για να τον-ην συναντήσει σε βάθος όχι μεγαλύτερο των 15μ για να καλύψουν τα τελευταία μέτρα της ανάδυσης μαζί. Ελεύθερες βουτιές μεγαλύτερες των 30μ, απαιτούν αυτόνομες καταδυτικές συσκευές σε ετοιμότητα, όπως επίσης και συστήματα ανέλκυσης. Δυσμενείς συνθήκες ορατότητας, ρευμάτων κ.α., ίσως να επιβάλλουν περισσότερους δύτες ασφαλείας.
Ελεύθερη μετά από αυτόνομη κατάδυση
Περιμένετε τουλάχιστον 12 ώρες μετά από αυτόνομη κατάδυση. Εάν γίνει επανακατάδυση, το άζωτο που παραμένει στο αίμα υπό μορφή φυσαλίδων, μπορεί να οδηγήσει σε νόσο των δυτών, όταν επανασυμπιεστεί και κατόπιν αποδεσμευτεί με ταχύτητα, όπως γίνεται στην ελεύθερη.
Έγκαιρη Εξίσωση
Εξισώνετε χωρίς να εξασκείτε υπερβολική πίεση, κατά την κάθοδο πριν αρχίσετε να πονάτε. Εάν αδυνατείτε να εξισώσετε, επιστρέψτε στην επιφάνεια. Ποτέ μην επιχειρείτε να εξισώσετε στη διάρκεια της ανάδυσης. Εάν χρησιμοποιείτε “μανταλάκι” για τη μύτη, βγάλτε το στην αρχή της ανάδυσης. Μην παρασύρεστε από επιπόλαιες σκέψεις και προσπαθήστε να κάνετε περισσότερα μέτρα όταν πονάτε. Ο πόνος είναι σύμμαχός σας , μην τον αγνοήσετε. Η ρήξη τύμπανου πέρα από τον πόνο, συνοδεύεται με απώλεια προσανατολισμού και ναυτία.
Ρύθμιση πλευστότητας - Ουδέτερη στα 15 μέτρα
Η τοποθέτηση περισσότερων βαρών στη ζώνη είναι επικίνδυνη. Μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στην εξίσωση της πίεσης κατά την κάθοδο και επιπλέον καταπόνηση στη φάση της ανάδυσης. Ο χρυσός κανόνας είναι, ο δύτης να έχει ουδέτερη πλευστότητα στα 15 μέτρα.
Σχεδιασμός και προετοιμασία της Κατάδυσης
Είναι απαραίτητο για τα ζευγάρια να χρησιμοποιούν το δικό τους σχοινί, να γνωρίζουν τις κινήσεις του συντρόφου τους σε όλες τις φάσεις, περιλαμβάνοντας το ζέσταμα και τις βαθιές βουτιές. Καταμερισμός καθηκόντων, ποιός κάνει ασφάλεια και πότε. Τι κινήσεις πρέπει να γίνουν σε περίπτωση ανάγκης. Με τι τρόπο οι θαλασσινές συνθήκες επηρεάζουν την ασφάλεια της βουτιάς όπως: ρεύματα, ορατότητα, θερμοκρασία νερού, κυματισμός, απόσταση από την ακτή και απαραιτήτως την κίνηση σκαφών στην περιοχή. - Μεγάλη σημασία πρέπει να δοθεί στην ύπαρξη θαλάσσιου ρεύματος. Αυτό καθιστά την κίνηση του ελεύθερου δύτη δυσχερέστερη, απομακρύνοντάς τον από το σχοινί. Μειωμένη υποβρύχια ορατότητα, επιβάλλει επιπρόσθετα μέτρα ασφάλειας. Η θερμοκρασία του νερού επιδρά στην επιλογή της στολής και κατ’ επέκταση στα βάρη που φοράμε. Οι συνθήκες επιφανείας δεν πρέπει να αγνοούνται και προσοχή πρέπει να δοθεί στην κίνηση των παραπλεόντων σκαφών, τη χαμηλή γωνία του ήλιου στον ορίζοντα και τον κυματισμό που όλα μαζί ή και το καθένα από μόνο του καθιστούν τον ελεύθερο δύτη σχεδόν αόρατο. Η χρήση του καταδυτικού πλωτήρα με την ειδική σήμανση είναι απαραίτητη, συνεχώς όσο βρισκόμαστε στο νερό.
Αφαιρέστε τον αναπνευστήρα από το στόμα όταν καταδύεστε
Μη φυσάτε βίαια για να αδειάσετε τον αναπνευστήρα, επιβαρύνεστε επιπλέον. Η παραμονή του κατά την κατάδυση δυσκολεύει την εξίσωση της πίεσης. Επίσης όταν αρχίσουν οι διαφραγματικοί σπασμοί και ο αναπνευστήρας βρίσκεται στο στόμα είναι πιθανόν να εισέλθει νερό στο στόμα του δύτη. Σε περίπτωση που θα εκδηλωθεί υποξία, είναι δύσκολο να βγάλουμε τον αναπνευστήρα γιατί ο δύτης τον δαγκώνει με αποτέλεσμα να μην μπορούν να παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες.
Δεν εκπνέουμε υποβρυχίως, ούτε να επιχειρούμε έντονες εκπνοές στην επιφάνεια
Εκπνοή υποβρυχίως μπορεί να προκαλέσει κατά την κάθοδο, πρόβλημα εξίσωσης. Στη φάση της ανόδου απώλεια πλευστότητας, με άμεσο αποτέλεσμα επιπρόσθετη καταπόνηση στην ανάδυση, όπου σε ακραία περίπτωση ίσως οδηγήσει σε απώλεια αισθήσεων. Με τη ραγδαία πτώση της πίεσης στους πνεύμονες (εκπνοή), το απόθεμα οξυγόνου στο αίμα θα πάει στους πνεύμονες και όχι στον εγκέφαλο, προκαλώντας προϋποθέσεις υποξίας. Οι αναμενόμενες κινήσεις του διαφράγματος θα επιχειρήσουν να λειτουργήσουν ως υποκινητικές της αναπνευστικής λειτουργίας.
Δεν βουτάτε χωρίς τον προβλεπόμενο πλωτήρα, σχοινί
Το σχοινί που εκτείνεται από τον πλωτήρα δεικνύει τον κάθετο διάδρομο στον οποίο αναμένεται να κινούνται τα ζευγάρια. Ό πλωτήρας πέραν του ότι είναι υποχρεωτικός, θα πρέπει να: α) έχει ευδιάκριτο πορτοκαλί η κόκκινο χρώμα με περίβλεπτα εμφανή την καταδυτική σημαία, προς όλα τα περιπλέοντα σκάφη της περιοχής. β) Ικανό μέγεθος ώστε να μπορεί να αντέξει το βάρος δύο δυτών ταυτόχρονα, όταν κρατιούνται από το σχοινί. γ) σκοπό έχει να κρατά το σχοινί κατάδυσης και στην επιφάνεια να μπορεί να προσφέρει τη δυνατότητα ξεκούρασης στους δύτες για την προετοιμασία τους. Το πάχος του σχοινιού να είναι κατ’ ελάχιστον 10 χιλιοστά η περισσότερο, επιτρέποντας έτσι δυνατά πιασίματα. Το χρώμα του έντονα φωτεινό, συνήθως λευκό. Το σχοινί συνεισφέρει ποικιλοτρόπως στην ασφάλεια των καταδύσεων, σε ενδεχόμενο κράμπας ή απώλειας του πέδιλου, ο δύτης τραβώντας το αναδύεται άνετα στην επιφάνεια. Εάν υπάρχει συνοδευτικό σκάφος καλό θα ήταν να σηκώσει την καταδυτική σημαία, γνωστοποιώντας έτσι την υποβρύχια δραστηριότητα στην περιοχή.
Χρονικά διαλείμματα ανάμεσα στις βουτιές σας
Όχι διάλειμμα λιγότερο από 5 λεπτά μεταξύ δυο διαδοχικών βαθιών καταδύσεων και όχι περισσότερο από 8 λεπτά, εξαρτάται από την θερμοκρασία του νερού και τη γενικότερη κατάσταση του δύτη. Αυτό επιτρέπει να εξισορροπούνται τα ποσοστά του Ο2, CO2 και γαλακτικού οξέως σε κανονικά επίπεδα. Εάν κάνετε επαναληπτικές βουτιές με πάνω από 85% των δυνατοτήτων σας, ή προσπαθείτε για ατομικό ρεκόρ, μην αγνοείτε την σοβαρή καταπόνηση του οργανισμού από την παρατεταμένη προσπάθεια. Γαλακτικό οξύ συσσωρεύεται στους μύες. Μην κάνετε πάνω από 1-2 βαθιές βουτιές την ημέρα.
Υπεραερισμός
Πάνω από 15 βαθιές εισπνοές το λεπτό θεωρείται υπεραερισμός. Αυτό προδιαθέτει το δύτη να αρχίσει την κατάδυσή του με ένταση, υψηλό καρδιακό παλμό και μειωμένο επίπεδο CO2. Το διαταραγμένο ισοζύγιο Ο2 και CO2 λόγο υπεραερισμού, δύναται να επιμηκύνει την εύκολη φάση της άπνοιας, επιβαρύνοντας υπέρμετρα την ανάδυση, όπου εύκολα μπορεί να οδηγηθεί σε λιποθυμία. Ο σωστός τρόπος αναπνοής σκοπό έχει να μεγιστοποιήσει την πρόσληψη Ο2 και να μειώσει τον καρδιακό παλμό. Αυτό επιτυγχάνεται με αργές βαθιές ανάσες, ηρεμία και αυτοσυγκέντρωση.